zaterdag 13 augustus 2011

До свидания Санкт-Питербург!

Thuis! Na een voorspoedige reis ben ik weer in Malden, om me heerlijk te laten verwennen door mama's kookkunsten. Ik ben goed moe van de reis en het slaaptekort, dus vanavond wordt het heerlijk slapen denk ik.

Vrijdag overdag was niet heel bijzonder. 's Ochtends tas inpakken, 's middags laatste les. Nog even jaartallen behandeld (best lastig en een hele mond vol om uit te spreken, maar fijn om te zien dat zelfs met een half uur oefenen al vooruitgang te boeken is!)
's Avonds zijn we met bijna de hele groep uit eten geweest bij een restaurant op het eiland. Aangezien ik om 6 uur de volgende ochtend opgehaald zou worden om naar het vliegveld te worden gebracht, leek het me wel een goed idee om op het eiland te blijven, zodat we zeker geen gedoe met de bruggen zouden krijgen, zoals we eerder wel hebben gehad.
Bij het restaurant schoof de ene na de andere medestudent aan, en toen het op het overdekte terras te koud begon te worden, zijn we met z'n allen verhuisd naar de Killfish Bar, om voor de laatste keer op onze vaste stek een biertje te drinken. Overigens was het niet voor iedereen een laatste biertje, aangezien ongeveer 1/3 nog een of twee weken blijft. Na de Killfish was het tijd om door te gaan naar een club/bar/dancing achtig iets vlakbij. Hier hebben we nog tot half 5 staan dansen, springen en gek doen. Toen was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Ik heb gedoucht, ontbeten, afscheid genomen van iedereen en om 5 uur werd ik samen met Eduardo, een Italiaanse jongen die ook 's ochtends zijn vlucht had, naar het vliegveld gebracht.

Toen begon dus zonder een minuut slaap mijn nieuwe dag, en dat begon ik al snel te voelen. Gelukkig ging alles op het vliegveld vrij voorspoedig, en ik heb zelfs nog lol gehad om wat ik allemaal zag gebeuren. In de rij voor het inchecken van de bagage heb ik weer iets typisch Russisch meegemaakt: Russen zijn gewend om in rijen te staan, ze vinden dit geen probleem en zullen geduldig wachten. Maar ohhh wee als er vervolgens iemand zich niet gedraagt! Ik stond in de rij, met achter mij een oude Russische man en vrouw. Van de zijkant probeerde een Duitser met een kar vol grote koffers zichzelf tussen de rij te dringen. Mijn gedachte was: iedereen moet dit vliegtuig in, alle koffers zullen worden ingecheckt, dus als die man zonodig eerst moet dan mag hij dat van mij. Maar daar was de Russische dame achter mij het niet mee eens! Na een eerste korte, maar dwingende 'Devysjka!' om mij aan te sporen de Duitser niet voor te laten, besloot ze die man maar eens goed uit te foeteren. Heerlijk. Alleen jammer dat hij toen al voor ons in de rij stond, maar goed.
Bij de paspoortcontrole stond geen rij, daar liep ik zonder moeite doorheen. Bij de security check moesten schoenen uit, riemen af, alle bagage weer door de röntgen scan, en iedereen werd gefouilleerd. Daarna was het een kwestie van doorlopen en ik kon het vliegtuig in.
In het vliegtuig zat ik bij het raam, met naast mij een Russisch echtpaar. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd te slapen, en werd alleen af en toe door mijn buurvrouw enigszins hardhandig wakker gepord als de stewardessen langskwamen met koffie/thee of de lunch.
En toen, een kwartier vroeger dan gepland, landde mijn vliegtuig op Dusseldorf Airport. Paspoortcontrole ging goed (maar jeetje die Duitse douaniers zijn ontzettend chagrijnig zeg!), koffer snel te pakken en toen werd ik in de ontvangsthal opgewacht door Gert. Na een heerlijk Big Mac (ideaal voedsel voor de brakke staat waarin ik verkeerde) reden we naar Malden, en was mijn vakantie definitief voorbij.
Ik heb 4 supermooie weken gehad, ontzettend veel geleerd en gedaan, en ben nog lang niet klaar in Rusland.
Dag Sint Petersburg, hopelijk tot snel!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten